Haurrek, COVID-19aren ondorioz, konfinamendu bereziki murriztailea jasan ez ezik, diskurtso politikoan eta ikerketa-agendan bertan ere ikusezin bihurtuta izan dituzte beren beharrak. Ikusezin bihurtze hori irauli behar dugu, eta ikerketa-tresna zehatzak izan behar ditugu, haien egoera, itxaropenak eta premiak zehatz-mehatz deskribatzeko -ahulena azpimarratuz-; izan ere, COVID osteko denboran berreraikitze-lan garrantzitsua egin behar da, bai hezkuntzako harreman-agertoki zalantzazkoa, bai nesken eta mutilen gizarte-bizitzako gainerako arloak. Onura publikoko ikuspegi baten bidez, eta haurrak helduekin batera funtsezko informatzaile gisa jartzen dituen metodologia mistoa (kuantitatiboa eta kualitatiboa) kontuan hartuta, proiektu honek esku hartzeko lehentasunezko arloak identifikatzea planteatzen du, pandemiak haurren bizitzetan sartu edo areagotu dituen askotariko desberdintasunen eraginari aurre egiteko.
Hori dela eta, memoria zientifiko tekniko honetan deskribatutako proiektuaren helburu nagusia haurrek COVID-19aren krisian hautemandako ongizate maila eta beharrak aztertzea izango da, baita normaltasun berria ere, adingabeak hezkuntza-prozesua nola bizitzen ari diren azpimarratuz, eta, horrekin batera, aldaketa-joerak eta datozen urteetan haurrengan izan dezaketen eragina ulertzeko beharra azpimarratuz, pandemia honetan sortuko diren tentsio eta desorekak konpentsa ditzaketen politika publikoak formulatzeko. Horrela, haurrak ikerketa-jardueraren lehen planora itzultzearen eta ezagutza zientifikoko gure tresnak erabiltzearen aldeko apustua justifikatzen da, erabilera publikoko diagnostiko batetik pandemiak aurretik zeuden arazoetan eragin duen inpaktua iraultzeko, baina baita COVID-19aren osteko gizarte-bizitzaren agertoki berrian dauden arazoetan ere. Krisi soziosanitario honen ondorioz, beharrezkoak dira politikak eta erantzunak gizarte-babeseko sistema sentikorretatik.